Gori - Upliscyche- Borjomi – Vardzia - Kutaisi

Gruzja, Vardzia

Przejechano 546 km

Z żalem żegnamy się z Nino, u której miło nam się mieszkało. Pali jak smok, pije niesamowicie mocną i słodką kawę, jest bardzo uczynna i serdeczna. Obiecujemy sobie, że wrócimy tu jeszcze kiedyś – i wyruszamy w dalszą drogę. Najpierw tradycyjnie na dworzec Didube, stąd taksówką do Gori. Właściwym celem jest skalne miasto Upliscyche ale skoro Gori jest po drodze, z ciekowości chciałam zwiedzić muzeum Stalina. Nie jest specjalnie ciekawe – w stylu bardzo monumentalnym, oczywiście pokazują jego zasługi, nie zauważyłam żeby było coś o zbrodniach stalinowskich.

Potem jedziemy autobusem do Upliscyche – to całkiem rozległe skalne miasto. Łukasz jest zachwycony, szuka tajnych przejść pomiędzy jaskiniami, najbardziej podoba mu się tunel prowadzący do rzeki. W drodze powrotnej do Gori zabierają nas na stopa Ormianie, a potem wyruszamy autobusem do Borjomi (1,5 h). Podróż mija szybko, a po przybyciu na miejsce oczarowuje nas pracownik informacji turystycznej – Artur. W ciągu 10 minut wymienia wszystkie miejscowe atrakcje, rezerwuje nam nocleg i wycieczkę na następny dzień do skalnego miasta Vardzia, przeprowadza ankietę i daje podarunek w postaci płyty. Wieczorem spacerujemy po parku zdrojowym, nabieramy do butelek tutejszej słynnej wody Borjomi (smak taki sobie ale podobno jest zdrowa…). Łukasz jest zachwycony atrakcjami dla dzieci, szczególnie upodobał sobie skoki na trampolinie - z pomocą liny udaje mu się skakać naprawdę wysoko.

Zdecydowaliśmy się na wycieczkę marszrutką turystyczną, żeby sprawnie zwiedzić okoliczne zabytki. Najpierw zatrzymujemy się przy Zielonym Klasztorze, potem zwiedzamy zamek w Akaltsyche, ruiny twierdzy i wreszcie skalne miasto Vardzia. To wielki kompleks jaskiń wykutych w skale, są też wydrążone korytarze, którymi można przejść na wyżej położone kondygnacje. Po zwiedzaniu jaskiń zatrzymujemy się jeszcze przy gorących źródłach – można popływać w niewielkim basenie.

W Borjomi spędzamy leniwie czas – tym razem atrakcją dnia jest przejażdżka kolejką wąskotorową do kurortu Bakuriani. Droga pnie się pod górę i jedziemy nieziemsko wolno, więc z powrotem decydujemy się na autobus. Druga atrakcja tego dnia to wycieczka na basen w parku zdrojowym, a potem żegnamy już Borjomi i wyruszamy do Kutaisi, skąd będziemy już wracać do Polski. Zatrzymujemy się u Giorgiego w pobliżu katedry Bagrati, jego gośćmi są praktycznie sami Polacy. W pobliżu Kutaisi są dwie jasknie – planowaliśmy odwiedzić Sataplia ale Giorgi przekonywał, że jaskinia Prometeusza jest ciekawsza. Rzeczywiście warto się tam wybrać – udostępniono ok. 1 km podziemnego korytarza. Kościołów zwiedziliśmy w Gruzji już dość ale tutejsze warte są zobaczenia – za miastem katedra Gelati (z bogato malowanym wnętrzem) i położona na wzgórzu katedra Bagrati (właśnie zakończono jej niezbyt udaną rekonstrukcję, nowoczesne elementy architektorniczne wkomponowano w zabytkową całość). Przed powrotem do domu robimy wielkie zakupy na bazarku – głównie sery i słodycze, przyprawy kupiłam już wcześniej.

3 tygodnie minęły szybko, zabrakło czasu na zwiedzenie gór Svanetii, wycieczkę nad morze, czy zwiedzenie Parku Narodowego Borjomi. Mamy więc po co wracać. Najbardziej podobały mi się góry Tuszetii i Chewsuretii, pokochałam też kuchnię gruzińską. Dużą zaletą Gruzji jest to, że to niewielki kraj, łatwo można się przemieścić w dowolne miejsce. Młodzi mówią po angielsku, starsze osoby po rosyjsku, z każdym da się porozmawiać.