Wśród gościnnych Salarów w Xunhua

Z Xining wyjeżdżamy autobusem do zamieszkałego przez Salarów miasteczka Xunhua. Droga jest niesłychanie malownicza – jedziemy głębokim wąwozem wzdłuż Żółtej Rzeki, otoczonej czerwonymi zboczami gór. W Xunhua najsilniejsze są muzułmańskie wpływy - zamieszkują tu Salarowie, którzy przybyli z Azji Centralnej, z okolic Samarkandy w XIII i XIV wieku. Ubierają się nadal bardzo tradycyjnie – mężczyźni w białych nakryciach głowy, kobiety noszą czarne chustki. Próbujemy odszukać zabytkowy meczet, położony 5 km za miastem. Składa się on z kilku drewnianych budynków, jest też pomnik wielbłąda, który przebył drogę z Samarkandy. Gdy pytaliśmy o drogę jakiś mężczyzna zaoferował, że nas podwiezie. Po zwiedzeniu klasztoru zabrał nas jeszcze do klasztoru tybetańskiego (17 km od miasta) Wendo Gompa, w którym pobierał nauki 10. Panchen Lama. Klasztor jest widokowo położony wysoko na zboczu, a mnisi bardzo przyjaźni, dokładnie opisują każdy posąg. Odwiedzamy też dom, w którym urodził się Panczen Lama. Jego dawny pokój jest zamknięty ale udaje nam się zerknąć przez szybę. Wieczorem nasz znajomy zabiera nas na kolację. Chińskim zwyczajem zamawia całą masę jedzenie, nawet połowy nie jesteśmy w stanie zjeść. Serdecznie mu dziękujemy za gościnność, szkoda bardzo że bariera językowa nie pozwala nam bardziej się z nim zaprzyjaźnić.

Następnego dnia wybieramy się na jednodniową wycieczkę do parku Mengda, ok. 20 km od Xunhua. Na szczęście spotykamy dwójkę turystów: Niemca i Włoszkę, która biegle mówi po chińsku. Bez ich pomocy ciężko byłoby się nam dogadać w sprawie transportu – droga jest w budowie, można dojechać tylko do tunelu (również w budowie), potem trzeba się przesiadać. Po drugiej stronie rzeki również budują drogę, stawiają też most. Kiedy cała infrastruktura będzie gotowa, pojawią się tu masowo chińscy turyści. Na razie cała okolica wygląda jak jeden wielki plac budowy. Podchodzimy ok. ½ godziny do Niebiańskiego Jeziorka – jest wysoko położone, otoczone drzewami. Kiedyś to miejsce z pewnością miało swój urok. Teraz trwa budowa drewnianego podestu dookoła jeziora, słychać traktor. Nie tak wyobrażaliśmy sobie ten zakątek, to zdecydowanie największe rozczarowanie podczas całej podróży.

Zdjęcia (33)

Komentarze (0)